รุ่นน้องของดิฉันคนหนึ่งคอยมาบ่นให้ดิฉันฟังอยู่เสมอๆ ว่า เจ้านายโหดอย่างนั้น รุ่นพี่ที่ทำงานโหดอย่างนี้ งานเยอะ ถูกปล่อยให้ทำงานคนเดียว ในตอนแรกๆ ดิฉันก็รับฟังไปเรื่อยๆ เพราะเห็นว่าเขาคงอยากระบายมากกว่า แต่เมื่อเริ่มมากขึ้น ดิฉันคิดว่ามันคงต้องถึงเวลาที่จะเตือนรุ่นน้องคนนี้บ้าง
เมื่อมาทำงานก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว คิดคนเดียว และทำงานคนเดียว เพราะนี่เรากำลังพูดถึงที่ทำงานนะคะ ไม่ใช่การไปปิคนิค หรือหมู่ลูกเสือเนตรนารีที่ต้องอยู่กันเป็นกลุ่ม ถ้าคุณเอาแต่ที่จะอยู่กันเป็นกลุ่มแล้วงานจะเดินได้อย่างไรคะ ดิฉันไม่ได้บอกว่าให้ปลีกตัวนะคะ แต่บอกให้รู้จักที่จะต้องยืนบนขาของตัวเอง
ส่วนเรื่องเจ้านายและรุ่นพี่โหดนั้น ก็ให้ลองมองกลับในมุมของเขาบ้าง การที่เขาทำแบบนั้น พวกเขาไม่ได้มีเจตนาจะแกล้งคุณหรอกค่ะ (จะทำไปทำไม) แต่เขาต้องการสอนอะไรบางอย่างให้กับคุณต่างหาก ไม่ว่าจะทำงานที่บริษัทไหนคุณก็ต้องเจอทั้งนั้น นอกจากนั้นก็ลองคิดในอีกมุมหนึ่งว่า เป็นประสบการณ์ที่ดีที่คุณจะได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ทั้งวิธีการทำงานจากพวกเขาและการควบคุมอารมณ์ของตัวคุณเองด้วย
ท้ายที่สุด ดิฉันก็บอกรุ่นน้องคนนี้ไปว่า งานเยอะนั้นดีกว่าไม่มีงานทำ เพราะเมื่อไม่มีขึ้นมาเท่าไหร่ สมองคุณนั่นแหละที่จะฝ่อเพราะไม่ได้ใช้ บางครั้งการไปทำงานในวันหยุดหรือเอางานกลับไปทำที่บ้านก็เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ข้อดีก็คือ คุณได้นั่งทำงานในบรรยากาศที่สะดวกสบายและคุ้นเคยซึ่งจะช่วยให้คุณทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ถ้าหากคุณเจ๋งจริงๆ แล้วล่ะก็ ท้ายที่สุดคุณก็จะแกร่งขึ้นและอยู่รอดได้ในโลกที่มีแต่เสือและสิงห์ใบนี้
