อธิบายได้ว่า การกระทำที่จะเป็นความผิด ม.343 ต้องครบองค์ประกอบตาม ม.341 มาก่อน คือเจตนาหลอกลวงโดยประสงค์ต่อทรัพย์สินหรือประสงค์ต่อการทำลายเอกสารสิทธิ ส่วน ม.271 เป็นการหลอกลวงโดยประสงค์ต่อการทำคำสนองในทางแพ่งหรือต้องการปืดการขาย
ดังนั้นการที่แม่ค้านำเอาสิ่งแปลกปลอมใดก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นเห็ดเน่าหรือสิ่งอื่นใดใส่ไว้ในกระทงแล้วใช้เห็ดดีโรยหน้าทับไว้ จึงมิใช่การหลอกลวงในคุณภาพหรือปริมาณของเห็ดถอบ ไม่ใช่กรณีที่เอาเห็ดแก่มาหลอกขายว่าเป็นเห็ดหนุ่ม แต่เป็นกรณีที่มีเจตนานำสิ่งที่บริโภคไม่ได้มาหลอกประชาชนทั่วไปโดยการใส่ซ่อนไว้ในกระทงมาก่อนแล้วเสนอขายแก่ประชาชนทั่วไป จึงเป็นเจตนาหลอกลวงอันเป็นความผิดฐานฉ้อโกงมาแต่แรก เป็นการฉ้อโกงประชาชนซึ่งเป็นความผิดอาญาแผ่นดินยอมความไม่ได้และไม่จำต้องมีผู้เสียหายร้องทุกข์
#### ยกตัวอย่างนี้อาจเข้าใจง่ายขึ้น เช่น
iPhone มีฐานผลิต 2 แห่ง คือโรงงานในจีน กับโรงงานที่บางปะอินในไทย ถ้าขายไอโฟนแท้ 10 เครื่องที่ผลิตจากโรงงานในไทยแต่หลอกว่าผลิตจากจีน อย่างนี้เป็น 271
แต่ถ้าขายไอโพน 10 เครื่องมีแท้เครื่องเดียวอีก 9 เครื่องเก๊ อย่างนี้แม้ว่าทั้ง 10 เครื้องจะผลิตจากจีนหรือจากไหนก็ไม่สำคัญ เป็นฉ้อโกงตาม 341 ครับ
###