ลิงก์ผู้สนับสนุน

ความรู้สึกที่เก็บไว้คนเดียวมานาน ไม่เคยระบายเพราะไม่มีใครจะให้ระบายและไม่มีใครที่จะเข้าใจเราเลย คือเราทนอยู่กับคนที่เราไม่ได้รู้สึกว่ารักหรือผูกพันเลย เกือบ 2 ปี เพียงเพราะว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก ถ้าเทียบกับแฟนที่เลิกกันไปจึงทำให้เรารู้สึกว่า เราโชคดีจังที่เลิกเขาได้ แล้วได้มารู้จักกับเขา ตอนแรกเราก็ไมได้คิดอะไรมากรู้ว่าเขาเป็นคนดี แต่หารู้ไม่ว่าเราอยู่ในสภาพที่ตกนรกทั้งเป็น เพราะเราไม่ได้คบกับเขาเพราะรัก แต่แค่อยากเจอคนที่ดีเป็นแฟน จะได้ไม่ต้องเสียใจอีก ช่วงเวลาที่เราคบกันเราก็ลืมแฟนเก่าได้บ้าง และรักเขาบ้างแต่เขารักเรามากขึ้นเรื้อยๆ พอนานเข้าเราพึ่งมาค้นหาความรู้สึกตัวเองเจอว่าเราไม่ได้รักเขาเลย ทรมานมากที่ต้องทนฝืนนอนกับเขา รู้สึกแย่มากเวลาเขาเข้าใกล้หรือมากอด ไม่เคยรู้สึกว่าอยากมีอะไรกับเขาเลย พยายามหลบหลีก หาข้ออ้างที่จะอยู่กับเขาสองต่อสอง เราก็เลยเอาหลานมาอยู่ด้วยเพื่อจะได้ไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันอีก และอีกอย่างเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยพูด แต่ขยันทำงานมาก ไม่เคยหัวเราะ ไม่เคยสนุกสนานไม่เคยไปกินข้าวข้างนอก ไม่เคยมีเวลาว่างเพราะเขาอยู่ที่ทำงานมากกว่า ต่อมาเราย้ายที่ทำงานใหม่แทบจะไม่ได้เห็นกันเลย เราก็ทนคบเขาเพราะพ่อแม่บอกว่าอยู่ๆๆกันไปก็รักกันเอง แต่ผ่านมาแล้ง 2 ปีก็ยังเหมือนเดิม จนในที่สุดเราก็ขอเลิกกับเขาหลายครั้งเพราะไปได 2 -3 วันเขาก็มาหาอีก เราก็สงสารเขาพยายามคบต่อ มันก็แย่เหมือนเดิมบอกเขาดีๆเขาก็ไม่ยอมไปเลิกงานก็มาอีก จนเราโมโหไหล่เขา ความจริงเราไม่อยากทำร้ายเขาเลย แต่ถ้าเรายังดีกับเขาก็กลับมาอีก ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก ถูกโดนทิ้งยังดีกว่าเป็นฝ่ายทิ้งเขากลัวบาป เวรกรรม จะสนองมาก เราทำถูกหรือผิดช่วยให้คำปรึกษาด้วยค่ะ จะขอบคุณมาก

Copy Link : ท่านสามารถ copy ลิงค์ของข่าวนี้เพื่อเผยแพร่ต่อได้
		VV กดถูกใจกระทู้นี้ VV