| • เชิญแอ่วงาน 11 มิถุนา ตีกลองถวายบูชา ครูบาเจ้าศรีวิชัย ณ วัดดอยติ จ.ลำพูน(มีกำหนดการ) |
|
โพสต์โดย ตนข่าว , วันที่ 09 มิ.ย. 57 เวลา 14:02:17 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
กำหนดจัดงาน “11 มิถุนา ตีกลองถวายบูชา ครูบาเจ้าศรีวิชัย” ในวันพุธที่ 11 มิถุนายน 2557 ณ บริเวณรูปปั้นครูบาศรีวิชัยองค์ใหญ่ วัดดอยติ ตำบลป่าสัก อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน มีวัตถุประสงค์เพื่อเชิดชูครูบา คนลำพูน เมืองบุญ เมืองครูบา ส่งเสริมประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นหลากหลายรูปแบบ หนึ่งในคำตอบทุนทางวัฒนธรรม เป็นโอกาสในการอธิษฐานขอบุญร่วมทานบารมีกับครูบา สมทบทุนมูลนิธิครูบา เพื่อสร้างรายได้ต่อชุมชน ส่งเสริมการท่องเที่ยว และสร้างกระบวนการมีส่วนร่วมในการทำงานกับทุกองค์กร
กิจกรรมประกอบด้วย ตั้งแต่เวลา
09.00 น. เป็นต้นไป สาธุชนเข้าร่วมทำบุญตลอดวันและสรงน้ำรูปปั้นครูบา การแสดงซอพื้นเมือง
13.00 น. การแข่งขันกลองบูชาระดับเยาวชน และประชาชนทั่วไป และกลองสะบัดชัยรอบคัดเลือก
17.00 น. ขบวนแห่ครัวทาน เครื่องสักการะไหว้สาครูบาเจ้าศรีวิชัยขบวนจากชาติพันธุ์ในลำพูน เช่น ขบวนครัวทานกะเหรี่ยงจากอำเภอลี้ ขบวนแห่โคมนกยูงไทลื้อ ไทยอง ชุมชนมอญ และขบวนครัวทานจากชุมชนต่างๆ ในตำบลป่าสัก ขบวนสภาวัฒนธรรมและองค์กรส่วนท้องถิ่นในอำเภอเมืองลำพูน ขบวนศรัทธาครูบาทั่วเมืองลำพูน เคลื่อนที่จากสามแยกดอยติ ถึงวัดดอยติ
18.00 น. พิธีสงฆ์ ถวายทานครัวทานเครื่องสักการะอนุสาวรีย์ครูบาเจ้าศรีวิชัย และปัจจัยไทยทานแด่พระสงฆ์ในพิธี
18.30 น. พิธีสรงน้ำรูปปั้นครูบาศรีวิชัย เพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ตนเอง ทำความดีอธิษฐานเปล่งวาจา ขอพรครูบา มักได้ดังใจหมาย
19.00 น. การแสดงชุดสื่อผสมแสงเสียง “ทานบารมีสาบารมีครูบาเจ้าศรีวิชัย”
19.30 น. พิธีตีกลองบูชาครูบาเจ้าศรีวิชัย จากกลองทุกประเภทในจังหวัดลำพูน การแข่งขันกลองบูชา รอบชิงชนะเลิศ การแข่งขันกลองสะบัดชัยรอบชิงชนะเลิศ
ครูบาเจ้าศรีวิชัย งาน 11 มิถุนา ตีกลองบูชาครูบาเจ้าศรีวิชัย
(บารเมศ วรรณสัย เรียบเรียง)
เรื่องราวของพระบ้านป่า บ้านนอกที่ต้องถูกคดี ต้องอธิกรณ์ ถูกกลั่นแกล้งต่างๆนาๆ จากผู้ที่หลงใหลในอำนาจใหม่ที่มาจากส่วนกลาง ทำให้พระบ้านป่ารูปหนึ่ง ที่ยึดมั่นในศรัทธาทางพระพุทธศาสนา ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ ก็ต้องถูกอุปสรรควิบากกรรม ตามรังควานอย่างยาวนานกว่าครึ่งชีวิตของท่าน ทั้งที่กระทำตั้งใจโดยจิตใจที่บริสุทธิ์ปราศจาอคติอันใด
ด้วยแรงมุ่งมั่นในคำอธิษฐาน “ตั้งปรารถนาขอหื้อได้ถึงธรรมะ ยึดเหนี่ยวเอาพระนิพพานสิ่งเดียว” ทำให้ท่าน ผ่านวิบากกรรม กลับกลายมาเป็นการสร้างบารมีอย่างยิ่งใหญ่ ที่เล่าขานต่อกันมาอย่างยาวนาน
ครูบาเจ้าศรีวิชัย เป็นคนลำพูนโดยสายเลือด ถือกำเนิดเกิดขึ้นในจังหวัดลำพูน ที่ตำบลบ้านปางอำเภอลี้จังหวัดลำพูน ใน ปีขาล เดือน ๙ เหนือ ขึ้น ๑๑ ค่ำ จ.ศ.๑๒๔๐ เวลาค่ำ ตรงกับวันอังคารที่ ๑๑ เดือนมิถุนายน พ.ศ.๒๔๒๑
อายุได้ ๑๘ ปีก็ได้บรรพชาเป็นสามเณรที่ อารามบ้านปางแห่งนี้โดยมีครูบาขัติยะเป็นพระอุปัชฌาย์ และอีก๓ ปีต่อมา (พ.ศ. ๒๔๔๒) เมื่ออายุย่างเข้า ๒๑ ปี ก็ได้เข้าอุปสมบทในอุโบสถวัดบ้านโฮ่งหลวง อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน โดยมีครูบาสมณะวัดบ้านโฮ่งหลวงเป็นพระอุปัชฌาย์ได้รับนามฉายาในการอุปสมบทว่า“สิริวิชโยภิกฺขุ” มีนามบัญญัติว่า “พระศรีวิชัย”
ครูบาศรีวิชัยมีความปรารถนาที่จะบรรลุธรรมะอันสูงสุดดังปรากฏจากคำอธิษฐานบารมีที่ท่านอธิษฐานไว้ว่า "ตั้งปรารถนาขอหื้อได้ถึงธรรมะ ยึดเหนี่ยวเอาพระนิพพานสิ่งเดียว
ด้วยความมุ่งมั่นที่จะบรรลุตามที่ท่านได้อธิษฐานเอาไว้ ท่านจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ไปถึงจุดหมาย โดยยึดเอาองค์พระสัมมาพุทธเจ้าเป็นต้นแบบ ผู้พบเห็นจึงเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในตัวท่านครูบาอย่างมาก โดยเฉพาะกลุ่มชาวกะเหรี่ยงที่อยู่ในแถบนี้ และได้บอกต่อไปยังกลุ่มต่างๆ จึงทำให้มีผู้เข้ามาร่วมเป็นลูกศิษย์ ครูบาอีกมากมาย
การเปลี่ยนแปลงการปกครองในสมัยรัชกาลที่ ๕ (๒๔๔๒) ได้เปลี่ยนแปลงต่างๆมากมาย ล้านนา ถูกรวมเป็นส่วนหนึ่งของสยามประเทศ จึงมีการจัดระเบียบการปกครองใหม่ รวมไปถึงทางคณะสงฆ์ ซึ่งถือว่าสำคัญยิ่งเพราะสมัยนั้นพระสงฆ์มีอำนาจศรัทธาบารมียิ่งใหญ่กว่านักปกครอง ผู้คนมักจะเชื่อฟังพระสงฆ์ โดยเฉพาะครูบาเจ้าศรีวิชัย ซึ่งถือว่าเป็นอันตรายแก่การปกครองในสมัยนั้นเป็นอย่างมาก
การถูกกล่าวหาหรือต้อง อธิกรณ์ระยะแรก เป็นผลมาจากการเริ่มทดลองใช้กฎหมายของคณะสงฆ์ฉบับแรกและเป็นการเริ่มให้อำนาจกับสงฆ์สายกลุ่มผู้ปกครองในช่วง พ.ศ.๒๔๕๓ นั้น บทบาทของครูบาศรีวิชัยในหมู่ชาวบ้านและชาวเขามีลักษณะโดดเด่นเกินกว่าตำแหน่งสงฆ์ผู้ปกครอง ดังจะเห็นว่าชาวบ้านมักนำเอาบุตรหลานมาฝากฝังให้ครูบาศรีวิชัยบวชเณรและอุปสมบท เมื่อความทราบถึงเจ้าคณะแขวงและนายอำเภอลี้ ทางการก็เห็นว่าครูบาศรีวิชัยล่วงเกินอำนาจของตน เป็นพระอุปัชฌาย์เถื่อน เพราะไม่ได้รับการแต่งตั้ง จึงหาเรื่องต่างๆกับครูบา ทำให้ครูบาต้องถูกจับ ถูกกักขัง หลายต่อหลายครั้งสุดท้ายก็ไม่สามารต้านแรงศรัทธา จากมวลชนได้ จึงสั่งย้ายครูบาศรีวิชัยขึ้นไปควบคุมยังเมืองเชียงใหม่
ครูบาได้ถูกกักตัวที่วัดศรีดอนไชยแห่งนี้ยาวนานถึง ๓ เดือนกับ ๘ วัน เจ้าคณะเมืองเชียงใหม่และเจ้าคณะมณฑลพายัพจึงส่งครูบาศรีวิชัยไปรับการไต่สวนพิจารณาที่กรุงเทพฯ ซึ่งผลการพิจารณาจากสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระญาวชิรญาณวโรรส ไม่พบว่าครูบาศรีวิชัย มีความผิด และ ๑๔ ปีให้หลังจากการต้องอธิกรณ์ครั้งที่ ๒ ครูบาได้เร่งสร้างความดี ยืดมั่นในสิ่งที่ตนเองได้อธิษฐาน ความศรัทธาอันแรงกล้าของชนล้านนาเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อทางหลวงอนุสารสุนทร ได้นิมนต์ ครูบาให้มาช่วยสร้างทางขึ้นสู่วัดพระธาตุดอยสุเทพ อิทธิพลของครูบายิ่งใหญ่มาก ประชาชนนับหมื่นมารวมตัวกันที่เมืองเชียงใหม่ เพื่อร่วมกับครูบาสร้างทาง พระสงฆ์ทั่วเมืองเชียงใหม่ลำพูนหลายกลุ่มละทิ้งวัด มาช่วยครูบาสร้างทาง และที่สำคัญกลายเป็นการสร้างความเดือดร้อนแก่ครูบาคือ มีพระสงฆ์ในจังหวัดเชียงใหม่ รวม ๑๐ แขวง ๕๐ กว่าวัด ขอลาออกจากการปกครองคณะสงฆ์ส่วนกลางไปขึ้นอยู่ในปกครอง ของครูบาศรีวิชัย
และเหตุการณ์ครั้งนี้พร้อมกับการสร้างทางขึ้นดอยสุเทพที่กลายมาเป็นประเด็นการเมืองบวกกับ แรงริษยา กลับมาเล่นงานครูบาว่ามีความผิดอย่างมหันต์ ครูบาได้ถูกทางคณะสงฆ์จังหวัดเชียงใหม่ควบคุมไปสอบสวนต่อที่กรุงเทพฯอีกครั้งหนึ่ง
เมื่อไต่สวนคดีความแล้ว ทางคณะสงฆ์ที่กรุงเทพฯ ได้ให้ครูบาให้คำรับรองต่อคณะสงฆ์ว่าจะปฏิบัติตามพระราชบัญญัติลักษณะการปกครองคณะสงฆ์ทุกประการ ซึ่งครูบาจำเป็นต้องยอมรับ และมีบทลงโทษให้พระสงฆ์ที่ครูบาบวชให้ต้องสึกให้หมด จึงทำให้ครูบาขาวปี ลูกศิษย์ของครูบาได้รับผลกระทบในครั้งนี้จึงต้องยอมนุ่งขาวห่มขาวตลอดชีวิต
ในเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ครูบาเจ้า เหมือนรู้ว่าถูกหลอกให้เป็นประโยชน์ต่อนักการเมืองในระบบการเมืองใหม่ จึงเกิดเป็นอมตะวาจาจากครูบาเจ้าศรีวิชัย ที่ทำให้ชาวเชียงใหม่รู้สึกเศร้าและเสียใจจนถึงปัจจุบันคือ คำว่า “ตราบใดน้ำปิง ไม่ไหลย้อนล่องขึ้นเหนือ จึงจะไม่ขอเหยียบย่ำแผ่นดินเมืองเชียงใหม่อีก” และครูบาเจ้าก็ไม่กลับมาเหยียบแผ่นดินเชียงใหม่อีก ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของท่านจนท่านถึงแก่มรณภาพ
เหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นยาวนานกว่าครึ่งหนึ่งของชีวิตครูบาเจ้าศรีวิชัย นับตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๕๑ เป็นต้นมา ตราบกระทั่งวาระสุดท้ายในชีวิตของครูบาศรีวิชัย ถึงท่านครูบาจะพบกับวิบากกรรมมารผจญอย่างมากมาย แต่ครูบาเจ้าชาวลำพูนหาได้หยุดในสิ่งที่ตนเองตั้งปณิธานเอาไว้ จึงพบว่าผลงานบูรณปฏิสังขรณ์วัดวาอารามทั่วล้านนาของครูบาศรีวิชัยมีประมาณ ๑๘๐ กว่าแห่งขึ้นไป
ครูบาศรีวิชัยซึ่งเป็นคนร่างเล็กผอมบางผิวขาว ไม่ใช่คนแข็งแรง แม้ท่านจะไม่ต้องทำงานประเภทใช้แรงงาน แต่การที่ต้องนั่งคอยต้อนรับและให้พรแก่ผู้มาทำบุญกับท่านนั้น ท่านจะต้อง "นั่งหนัก" อยู่ตลอดทั้งวัน ด้วยเหตุนี้ท่านจึงอาพาธด้วยโรคริดสีดวงทวารซึ่งสะสมมาแต่ครั้งการตระเวนก่อสร้างบูรณะวัดในเขตล้านนา และการอาพาธได้กำเริบขณะที่นั่งเป็นประธานในการสร้างสะพานข้ามแม่น้ำปิง ซึ่งเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายของท่าน ในขณะที่พำนักอยู่ที่วัดจามเทวี จังหวัดลำพูน
ครูบาศรีวิชัย ได้ล้มป่วยอาพาธ อย่างหนัก ท่ามกลางความเป็นห่วงของคณะศรัทธาและชาวลำพูนเป็นอย่างยิ่ง ครูบาเจ้ารู้ตัวว่าท่านคงต้องละสังขารในไม่ช้า จึงแจ้งบอกแก่ลูกศิษย์ของท่านนำท่านไปที่วัดบ้านปาง วัดเดิมของท่านที่เคยสร้างมา และเป็นบ้านเกิดของท่าน แต่อาการก็ไม่ดีขึ้น มีแต่ทรงกับทรุดและหนักขึ้น
ทางคณะสงฆ์จังหวัดลำพูน ได้ประชุมเห็นพ้องกันว่าควรจะนำครูบากลับมารักษาตัวที่เมืองลำพูนอีกครั้งหนึ่งเพราะยังมีโอกาส หาหมอดีๆมาช่วยรักษา จึงพร้อมใจกันกลับไปนิมนต์ครูบามารักษาเมืองลำพูนอีกครั้งหนึ่ง ที่วัดจามเทวี อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น มีแต่ทรงกับทรุด
ท้ายสุดแล้วครูบาเจ้าศรีวิชัย จึงขอร้องให้ศรัทธามหาชน และลูกศิษย์ นำท่านกลับไปยังวัดบ้านปางอีกครั้งหนึ่ง และครูบาเจ้าก็มรณภาพในวันที่ ๒๒ มีนาคม พ.ศ.๒๔๘๑ ที่วัดบ้านปาง ขณะมีอายุได้ ๖๐ ปี ๙ เดือน ๑๑ วัน
พระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล จึงพระราชทานสร้างโกฎิ และราชรถบรรจุศพ พร้อมเพลิงพระราชทาน ต่อครูบาเจ้าศรีวิชัย จนถึงวันที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ.๒๔๘๙ จึงได้พระราชทานเพลิงศพครูบาเจ้าที่วัดจามเทวีแห่งนี้ เมื่องานพระราชทานเพลิงศพเสร็จสิ้นจึงได้มีการแบ่งอัฐิของท่านไปบรรจุไว้ตามที่สำคัญต่าง ๆ ทั่วเมืองล้านนา เช่น ที่วัดจามเทวีจังหวัดลำพูน วัดสวนดอก จังหวัดเชียงใหม่ วัดพระแก้วดอนเต้า จังหวัดลำปาง วัดศรีโคมคำ จังหวัดพะเยา วัดพระธาตุช่อแฮ จังหวัดแพร่ และที่วัดบ้านปาง อำเภอลี้จังหวัดลำพูน
“พระบ้านป่ารูปหนึ่งที่ถือกำเนิดจากครอบครัวสามัญชนที่ยากจน แต่ยึดถือแน่วแน่ในหลักธรรมคำสอนของพระบรมศาสดา มีจิตใจที่มั่นคงไม่หวั่นไหวกับกิเลส มารร้ายที่คอยจ้องทำลายพรหมจรรย์ อยู่ตลอดเวลา”
“ครูบาศรีวิชัยเป็นทองคำบริสุทธิ์ ถึงบางครั้งจะมีผู้นำสิ่งสกปรกมาสาดใส่ แต่ก็ไม่อาจทำให้ทองคำนั้นเปลี่ยนสถานะไปได้ เมื่อกาลเวลาและความจริง ซึ่งเป็นเครื่องชะล้างสิ่งที่เป็นมลทินนั้นหมดสิ้นไปแล้ว ทองคำนั้นก็ยังเป็นทองคำอยู่ ยังคงส่องแสงอันงดงามอยู่ชั่วนิจนิรันดร์กาล”
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 2967 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย ตนข่าว
IP: Hide ip
, วันที่ 09 มิ.ย. 57
เวลา 14:02:17
|
