กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
ก่อนที่แอสไพรินจะถูกคิดค้นขึ้นในปี พ.ศ. 2441 ปัญหาทางเดินอาหารที่พบบ่อยเช่นอาการอาหารไม่ย่อยหรืออาหารไม่ย่อยได้รับการบรรเทาได้ดีที่สุดด้วยน้ำแร่ธรรมชาติจากภูเขาไฟหนึ่งหรือสองแก้วซึ่งอุดมไปด้วยแร่ธาตุจากธรรมชาติ ที่กล่าวว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีภูเขาไฟเมื่อพวกเขาต้องการ เป็นความอยากรู้อยากเห็นของน้ำที่มีฟองฟู่ตามธรรมชาติเหล่านี้ซึ่งทำให้การทดลองครั้งแรกกลายเป็นเครื่องดื่มอัดลมเครื่องแรกอุปกรณ์ของ Priestley สำหรับการชุบน้ำด้วยอากาศคงที่ ในปี พ.ศ. 2310 โจเซฟพรีสต์ลีย์นักเคมีชาวอังกฤษที่มีชื่อเสียงโด่งดัง (ซึ่งจะจำได้ดีกว่าในการแยกออกซิเจนในสถานะก๊าซ) เป็นคนแรกที่ทำน้ำคาร์บอเนตเทียมโดยแขวนภาชนะที่บรรจุไว้เหนือถังหมักที่โรงเบียร์ในลีดส์ (ถังหมักตามธรรมชาติให้ ปิด CO2 ในกระบวนการเปลี่ยนน้ำตาลเป็นแอลกอฮอล์ต่ำ) ความสำเร็จครั้งแรกนี้นำไปสู่การทดลองเพิ่มเติมและบทความตีพิมพ์ชื่อ Impregnating Water with Fixed Air บทความนี้อธิบายถึงวิธีการอัดคาร์บอนไดออกไซด์ทางเคมีโดยการหยดกรดกำมะถัน (กรดซัลฟิวริก) ลงในชอล์กผง (แคลเซียมคาร์บอเนต) ที่ผลิตก๊าซ CO2 จากนั้นก๊าซนี้จะถูกผสมลงในน้ำที่ปั่นป่วนกระตุ้นให้เกิดปฏิกิริยาและการฟู่ แม้ว่า Priestley จะไม่ได้พยายามทำการตลาดในเชิงพาณิชย์ แต่เขาก็ได้มอบวิธีการและส่วนผสมให้กับกัปตันเจมส์คุกในการเดินทางครั้งที่สองไปยังมหาสมุทรแปซิฟิกโดยหวังว่าจะสามารถบรรเทาอาการเลือดออกตามไรฟันได้ แม้ว่าจะไม่ได้ผล แต่ Cook และทีมงานของเขาซึ่งอาจเป็นคนแรกที่ผลิตน้ำอัดลมด้วยเหตุผลอื่นนอกเหนือจากการทดลอง - แม้ว่าจะไม่มาก อย่างไรก็ตามเอกสารของ Priestley จะดึงดูดสายตาของช่างทำนาฬิการุ่นเยาว์ชาวเยอรมันในเจนีวาประเทศสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งท้ายที่สุดจะนำวิทยาศาสตร์ของ Priestley ไปสู่คนทั่วไป ชื่อของเขาคือ Johann Jacob Schweppe หลังจากการทดลองเพิ่มเติม Schweppe สามารถลดความซับซ้อนของคาร์บอเนตผ่านการใช้สารประกอบทั่วไปสองชนิด ได้แก่ โซเดียมไบคาร์บอเนตและกรดทาร์ทาริก Schweppe ตรากระบวนการนี้ว่า Geneva System และในปี 1783 จะทิ้งการผลิตนาฬิกาไว้เบื้องหลังและตั้งค่าการผลิตจำนวนมากภายใต้แบรนด์ Schweppes ใหม่ น้ำแรกเริ่มเหล่านี้ถูกขายภายใต้หน้ากากของการรักษาด้วยยาโดยไม่จำเป็นต้องบอกว่าผลที่แท้จริงช่วยในการให้ความชุ่มชื้นแก่ผู้ป่วยเท่านั้นไม่ได้ช่วยรักษา หลังจากประสบความสำเร็จครั้งแรกในสวิตเซอร์แลนด์ Schweppe ได้ย้าย บริษัท ไปอังกฤษในปี 1792 ซึ่งเขาได้ตั้งโรงงานการผลิตจำนวนมากแห่งแรกในลอนดอนที่ 141 Drury Lane โดยทำการตลาดจุดแข็งที่แตกต่างกันสามแบบ สำหรับโต๊ะอาหารเย็นเพื่อบรรเทาอาการท้องอืด (ปวดจากการย่อยอาหาร)สำหรับผู้ป่วยที่เป็นโรคไต (โรคไต)สำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะกระเพาะปัสสาวะอักเสบรุนแรงหรือเป็นนิ่วในไต ผลิตภัณฑ์ของ Schweppes ถูกทำให้มีเอกลักษณ์มากขึ้นด้วยขวดรูปตอร์ปิโดที่ได้รับสิทธิบัตรซึ่งคิดค้นโดย William Hamilton (ค.ศ. 1814) ในขั้นต้น Schweppes ทำจากเครื่องปั้นดินเผา Schweppes พบว่าก๊าซค่อยๆหลุดรอดผ่านหินที่มีรูพรุนและหันมาใช้แก้วเพื่อหาวิธีแก้ปัญหาของเขา ด้วยฐานกลมของแฮมิลตันขวดจึงถูกเก็บไว้ที่ด้านข้างเพื่อให้แน่ใจว่าจุกไม้ก๊อกยังคงเปียกอยู่ดังนั้นจึงยังคงซีลที่บวมไว้เพื่อป้องกันก๊าซที่ไหลออกมา ตอนแรกขวดเหล่านี้สามารถซื้อได้ในราคา 6 ชิลลิง 6 เพนนีซึ่งตามข้อมูลของหอจดหมายเหตุแห่งชาติคิดเป็นเงินประมาณ 20.40 ปอนด์ในสกุลเงินของวันนี้ เนื่องจากความลับและความนิยมของคาร์บอเนชั่นแพร่กระจายไปขวดแฮมิลตันหลายแบบจึงถูกผลิตขึ้น แต่มีเพียงขวดดั้งเดิมเท่านั้นที่มีชื่อ Schweppes & Co.ดูหนังออนไลน์ แฮมิลตันจะยังคงจัดเก็บน้ำอัดลมที่สมบูรณ์แบบต่อไปจนถึงปีพ. ศ. 2415 เมื่อ Hiran Codd จากแคมเบอร์เวลล์ลอนดอนได้คิดค้นสิทธิบัตรอัจฉริยะใหม่ รู้จักกันในชื่อ Codd Neck Bottle หรือ Globe Stopper Bottle การออกแบบนี้ใช้คอบีบที่มีหินอ่อนอยู่ด้านในซึ่งเมื่อเต็มไปด้วยน้ำอัดลมแล้วจะถูกดันไปติดกับซีลยางในพวยกาโดยการสะสมของก๊าซทำให้เกิดตราประทับที่ทนไม่ได้ . เพื่อป้องกันไม่ให้หินอ่อนเข้ามาขวางทางขณะเทจึงมีการวางจุกเพิ่มเติมที่คอด้านหนึ่งซึ่งหินอ่อนจะวางตัวเมื่อเทอย่างถูกต้องในการเปิดขวดด้วยหินอ่อนที่ปิดสนิทก่อนอื่นจึงใช้เสาไม้เล็ก ๆ ที่เรียกว่าวอลลอปเพื่อล้างคอหินอ่อนเพื่อให้สามารถเทได้ฟรี เจ้าเล่ห์. ไม่จำเป็นต้องพูดว่าขวดกลายเป็นความสำเร็จอย่างมากทั่วยุโรปส่วนใหญ่แม้กระทั่งโรงเบียร์ที่ใช้การออกแบบเพื่อรักษาความฟู่ในเบียร์ บางคนอ้างว่าจากการใช้นี้เป็นนิรุกติศาสตร์ของคำว่า "codswallop" (หมายถึงเรื่องไร้สาระ) ซึ่งพัฒนามาจาก codd การออกแบบขวดและคำแสลงเก่าสำหรับเบียร์ wallop หรือเครื่องมือที่ใช้ล้างหินอ่อน แม้ว่าจะได้รับความนิยมมานานหลายปี แต่เด็ก ๆ ส่วนใหญ่ก็ถูกทำลายโดยเด็ก ๆ เพราะหินอ่อนของพวกเขาและด้วยเหตุนี้ขวดจึงได้รับความนิยมในหมู่นักสะสมโบราณวัตถุโดยเฉพาะอย่างยิ่งสีโคบอลต์ซึ่งสามารถประมูลได้ในราคาที่เหมาะสม แม้จะมีความนิยมอย่างมากและความต้องการน้ำอัดลมในยุคแรก ๆ แต่ของเหลวก็ยังไม่สะอาดหรือถูกปากเหมือนในปัจจุบันเนื่องจากมีรสเค็มเข้ามาในน้ำจากสารเคมีที่ใช้ในการทำให้เกิดการอัดลม โดยธรรมชาติแล้วในไม่ช้าก็มีการเพิ่มรสหวานเพื่อบรรเทาเพดานปากเพื่อให้แน่ใจว่าตอนนี้น้ำโซดาสามารถดูดซึมได้ด้วยเหตุผลทางยาไม่เพียง แต่ยังมีความสุขอีกด้วย เพื่อช่วยกักเก็บฟองอากาศได้นานขึ้นน้ำอาจผสมโซเดียมไบคาร์บอเนตแยกต่างหากกับรสหวานที่เติมด้วยกรดทาร์ทาริกเพื่อให้แน่ใจว่าปฏิกิริยาฟู่จะเริ่มขึ้นเมื่อเติมทั้งสองอย่างเท่านั้น
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
