| • ศิลปินโลกไร้ที่ยืน บน"ถนนคนเดิน" |
|
โพสต์โดย reporter , วันที่ 01 ก.ค. 52 เวลา 10:19:02 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
จากถนนคนเดิน สู่กรุงปราก --ความพยายามของวณิพกที่เสมือนตัวแทนศิลปินข้างถนน ส่งผลให้สองสามีภรรยา โจ-หน่า นายภาสกร และนางทรัพย์ทวี สุนทรมงคล ผู้ให้กำเนิดหุ่นช่างฟ้อน เดินทางคลุกฝุ่นก้าวสู่เวทีโลกด้วยความอัตคัด เพื่อร่วมเทศกาลหุ่นโลก ครั้งที่ 13 หรือ "13th World Festival of Puppet Art Prague 2009" ณ กรุงปราก สาธารณรัฐเช็ก
ด้วยฝีมือการชักเชิดที่โดดเด่นบวกกับความคิดที่ว่าอาจได้แสดงครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย เพราะกลับมาแล้วจะเลี้ยงชีพด้วยการเล่นหุ่นอย่างเดียวคงไม่ได้ ทำให้ "Princess of Love" จากวรรณกรรม อมตะล้านนาเรื่อง "มะเมียะ" ที่เล่าถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของเจ้าน้อยและมะเมียะ สื่อออกมาได้กินใจ สะเทือนอารมณ์ เรียกน้ำตาทั้งจากคนชมและคนเชิด กระทั่งคว้าราง วัลพิเศษด้านตีความวรรณกรรมผ่านการแสดงยอดเยี่ยม หรือ "The Most Poetic Interpretation"
บ้านไม้ไผ่หลังคามุงจากและเพิงหลังเล็กๆ ในสภาพผุพังทรุดโทรม ที่บ้านห้วยน้ำริน อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ คือที่พักพิงของสองสามีภรรยาศิลปินล้านนาโจ-หน่า หุ่นช่างฟ้อนหลากหลายตัว รวมถึงหุ่นเจ้าน้อยและมะเมียะที่ไปอวดสายตาชาวโลก และใบประกาศเกียรติคุณจากกรุงปรากรวมอยู่ในเพิงหลังนี้
QUOTE
1.จากถนนคนเดินสู่กรุงปราก
2.แฟนๆ มอบรูปให้หลังรู้ว่าจะไม่ได้พบกันบนถนนคนเดิน
3หุ่นระดับโลกในบ้านหลังเล็ก
4.หน้าบ้านศิลปินหุ่น
5.เจ้าน้อยและมะเมียะ
6.โจ ภาสกร และหน่า ทรัพย์ทวี
7..ให้สัมภาษณ์นักเขียนชาวอิตาเลียนลงนิตยสารสวัสดี
ความภาคภูมิใจในรางวัลระดับโลกที่เชิดหน้าชูตาศิลปวัฒนธรรมไทยย่อมเอ่อท้น แต่สิ่งที่มาพร้อมรางวัลเอ่อท้นใจยิ่งกว่า
เมื่อพื้นที่ที่เคยเปิดหมวกแสดง ตากแดด ตากฝน หาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง บนถนนคนเดิน ประตูท่าแพ จังหวัดเชียงใหม่ มาเกือบ 2 ปีกลายเป็นพื้นที่ขายสินค้า
หลังออกมาบอกเล่าถึงปัญหา ผู้รับผิดชอบในพื้นที่จะคืนพื้นที่เดิมให้ แต่ศิลปินโจ-หน่าบอกว่าคงไม่สามารถกลับไปที่เดิมได้แล้ว เกรงจะเกิดปัญหา โดยจะยกพื้นที่นั้นให้เด็กๆ ที่ตีกลองสะบัดชัย
หน่า ทรัพย์ทวี กล่าวถึงสิ่งที่ได้รับด้วยความอัดอั้นว่า คนที่ทำงานศิลปะหรือศิลปินที่ไม่ใช่คนดังอย่างเรา เป็นเพียงคนต่ำต้อย หรือคนที่คนเมืองมองไม่เห็นเมื่ออยู่ที่โน่นเรายิ่งใหญ่ มีคนได้สัมผัสการแสดงของเรา พอกลับบ้านผู้คนตื่นเต้นกับรางวัลที่ได้มา ไม่ได้ซาบซึ้ง ไม่ได้มองเห็นความสำคัญของศิลปะที่ทำมา แล้วเมื่อไหร่ศิลปะจะเปลี่ยนแปลงงอกงาม
ต่อให้เรียกร้อง เขาจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนอย่างไรก็จะไม่กลับไปแล้ว เรารู้สึกว่าแม้แต่พื้นที่ได้คืนมาก็เพราะหุ่นโลก เขาไม่ได้เห็นสิ่งที่เราทำว่ามีคุณค่า เป็นเพราะสื่อช่วยเหลือทำให้เราได้พื้นที่คืน ถ้าไม่มีทุกคนเขาจะหันมามองเราไหม
หลังจาก นายธีระ สลักเพชร รมว. วัฒนธรรม เชิญเข้าพบพูดคุยเพื่อหารือถึงปัญหานี้ที่กระทรวงวัฒนธรรม
ทั้งคู่ยังยืนยันจุดเดิมว่าไม่ต้องการจะเรียกร้องอะไร เพียงแต่อยากให้มีพื้นที่ในการแสดงวัฒนธรรมบ้าง โดยจะไม่กลับไปแสดงที่ถนนคนเดิน และไม่ได้หวังว่าจะต้องมีใครมาสร้างพื้นที่ให้ใหม่
นายธีระกล่าวว่ากระทรวงวัฒนธรรมจะเข้ามาช่วยเหลือและสนับสนุนคณะหุ่นช่างฟ้อน โดยจะประสานไปยังสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย (สศร.) ให้เข้ามาดูแล หากกระทรวงมีกิจกรรมไม่ว่าทั้งในและต่างประเทศจะเชิญคณะหุ่นช่างฟ้อนเข้ามาแสดง พร้อมกับประสานไปยังบริษัทเอกชนที่จัดแสดงด้านศิลปวัฒนธรรม เช่น สยามนิรมิต ให้คณะช่างฟ้อนเข้าร่วมแสดงด้วย และจะสนับสนุนหากคณะหุ่นช่างฟ้อนจะเข้าประ กวดหุ่นโลกในปีหน้า
หน่า ทรัพย์ทวี สาวเหนือร่างเล็ก ชาวจังหวัดน่าน เปิดใจให้ฟังว่าเมื่อกลับมาแล้วเราต้องอยู่กับความจริงที่เราต้องดิ้นรนในชีวิตต่อไป และทำสิ่งเหล่านี้ต่อไป ดีใจที่เขายังเห็นเรา จากที่สื่อนำเสนอคุณธีระถามเราว่า "มันโดดเดี่ยวอย่างไร" จึงเล่าให้ฟังตั้งแต่คำพูดที่ว่าสปอนเซอร์ต้องไปหาในตู้เย็น จนถึงเรื่องที่ไม่มีพื้นที่แสดง โจ ภาสกร เสริมว่ามีอีกคำถามที่คุณธีระถามว่า "ทำอย่างไรให้ประชาชนรู้จักคุณมากขึ้น"
หน่าบอกอีกว่า เราไม่ได้เรียกร้องให้ตัวเอง แต่เรียกร้องในนามศิลปินข้างถนน วณิพกผู้ต้อยต่ำ ไปยังสำนักงานวัฒนธรรม หรือหน่วยงานที่รับผิดชอบโดยตรง หากมีการจัดจ้างงานศิลปินขอให้ประสานกับศิลปินโดยตรง แต่ที่ผ่านมากลับมีงบฯ จ้างผ่านออร์แกไนเซอร์ แล้วจะเอาชื่อของศิลปินที่มีอยู่ไปดองทำไม การคัดเลือกศิลปินที่ไปแสดงศิลปวัฒนธรรมควรหลากหลาย แต่มักเป็นคนชุดเดิม กลุ่มเดิม ไม่มีศิลปินท้องถิ่น
สิ่งที่พบกับตัวคือ การที่ศิลปินจากต่างจังหวัดเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อหาโอกาส แต่คำว่า "โอกาส" กับ "อากาศ" มันใกล้เคียงกันมาก
แม้ว่าหุ่นช่างฟ้อนจะเป็นเพียงศิลปินเล็กๆ แต่เรายังมีเพื่อนศิลปินมากมายที่แฝงตัวอยู่ในพื้นที่ต่างๆ ในหลายจังหวัด หลายคนไม่ดังแต่มากความสามารถ อยากให้หน่วยงานแต่ละแห่งในจังหวัดนั้นๆ แสวงหาศิลปินเหล่านี้
ศิลปินอยู่ได้ด้วยกำลังใจ คำพูดที่ไม่ดีหรือการกระทำที่เราถูกแบ่งแยก เลือกปฏิบัติ มันทำให้คนที่ได้ยินได้ฟังขาดกำลังใจ
ภูเขา น้ำตก ทะเลแบบบ้านเราในต่างประเทศเขาก็มีเหมือนกันและสวยกว่า ถ้าเราชูวัฒนธรรมมาก่อนจะดีกว่าไหม อย่างเชียงใหม่เองนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเขาอยากเห็นศิลปวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ เรื่องธุรกิจการค้าเป็นเรื่องรอง เช่นเดียวกับในทุกจังหวัด
"ศิลปินเมื่อเข้ามาในแวดวงศิลปะ เรามาด้วยความรักและหวงแหนสิ่งเหล่านี้ การหวังให้คนอื่นมาช่วยหรือเม็ดเงินก้อนโตอย่าได้คาดหวัง ขอให้ทำอย่างเต็มที่ มีความสุขที่ได้ทำ สักวันจะเห็นผล เราต้องช่วยกันตรวจสอบและต่อสู้ อย่ากลัวหรือลังเลที่จะพูดความจริง แม้เงินเป็นสิ่งสำคัญ แต่อย่าให้มันนำและเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต"
หน่า ทรัพย์ทวี อดีตบรรณารักษ์ กล่าวอีกว่า การไปในระดับโลกถ้ามุ่งเอาแต่รางวัลกลับมาก็สูญเปล่า เพราะศิลปะไม่ได้งอกเงย ได้กระดาษใบหนึ่ง กลับมาแล้วก็ดีใจสองวัน ทุกอย่างก็เหมือนเดิม ปีหน้าก็ไปเอาใบใหม่แล้วจะมีประโยชน์อะไร ถ้าไม่สามารถกระตุ้นศิลปะได้มากกว่านี้ ประเทศเรามีคนเก่งๆ มากมาย ชาติไหนก็สู้ชาติเราไม่ได้ แต่ศิลปะเราเติบโตเป็นหย่อมๆ ทำไมพม่า ลาว มีโรงละครเยอะกว่าบ้านเรา ขณะที่คนไทยบินไปดูหุ่นกระบอกน้ำที่เวียดนาม
วันเข้าพบพูดคุยกับนายธีระ สลักเพชร รมว.วัฒนธรรม
ด้าน โจ ภาสกร หนุ่มผมยาว จบมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร กล่าวถึงการแสดงที่ผ่านมาว่า เราพิสูจน์แล้วว่าเราไปด้วยกันเพียงสองคน เราภูมิใจที่เสนอประเทศไทยมุมอื่นๆ เพราะในบางครั้งเขาเบื่อกับบางอย่างที่ไม่ใช่การแสดงหุ่น แต่มันเหมือนละครเวทีมากเกินไป เราภูมิใจที่ชาวต่างชาติรู้จักมุมอื่นๆ ของประเทศไทย เราทำหน้าที่ของเราสำเร็จแล้ว
ในปีหน้าหากส่งผลงานแล้วได้คัดเลือกให้ร่วมแสดงก็ยินดี ส่วนคำว่า "แข่งประกวด" นั้นตัดทิ้งไปเลย เราไปโชว์ในแง่วรรณคดีเรื่องดีๆ ในบ้านเราให้รู้จักและเป็นที่ยอมรับในเวทีสากล บางคนไปเพื่อแข่งขัน แต่ยังมีคนที่ไปเพื่ออยากทำงาน อยากแสดง เพราะรักการแสดงหุ่น จนทำให้เขาคว้ารางวัลมาได้
ที่ผ่านมาในชีวิตเราไม่เคยทำอะไรให้ชาติ หน้าที่ของศิลปินในการทำหุ่นซึ่งเป็นอาชีพที่รักเป็นสิ่งที่เราทำได้เพื่อชาติ ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ถ้าเลือกได้ก็จะทำต่อไปเรื่อยๆ ส่วนแผนการในอนาคตนั้นเรามีทุนรอนไม่เยอะ จะเปิดโรงละครเล็กๆ และขายอาหารหาเลี้ยงตัวไป ไม่เปิดหมวกแล้ว
ความเปลี่ยนแปลงหลังจากได้พูดคุยกับรัฐมนตรีนั้น โจ ภาสกร ให้มุมมองว่า บางช่วงของชีวิต รวมถึงการตอบรับต่างๆ ต้องการเวลา ก็แล้วแต่รัฐ ในส่วนคนไทยด้วยกันยังคงตอบรับช่วยเหลือก็มี เราไม่มองอะไรในแง่ร้าย จะทำให้เราสบายใจขึ้น สิ่งที่อยากฝากไว้คือองค์กรของรัฐมีภาษีของประชาชน ควรกระจายให้ศิลปินได้รับรายได้ของหลวง ในกิจกรรมบางอย่างความสะดวกซื้อด้วยภาษีชาติ ไม่อยากให้ผูกขาดหรือให้ออร์แกไนเซอร์ทำอย่างเดียว รัฐควรตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ด้วย ส่วนศิลปินเองต้องตั้งใจทำผลงานให้ดี ไม่ว่าแง่ไหน ทำให้ดีก็เกิดผล และขอให้เป็นตัวของตัวเอง
จากธุรกิจส่งออกโคมไฟ ที่ส่งไปขายยังญี่ปุ่นและแถบยุโรป ด้วยเบื่อระบบทุน โจ-หน่าจึงหันหลังให้กับอำนาจเงิน ไม่ยึดเป็นที่ตั้งของชีวิต จากนักธุรกิจขอเลือกเป็นศิลปินเปิดหมวก มีหุ่น 12 ตัว หุ่นทุกตัวมาจากน้ำใจที่ได้รับจากการแสดงเปิดหมวก
วันนี้ทั้งคู่ขอละทิ้งความเป็นวณิพกเพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่ยังยืนยันทำสิ่งที่รักต่อไป
หน่าย้ำว่า ชีวิตตอนนี้อยู่ได้บนหลักความพอเพียง ปลูกผักกินเอง เรามีบ้านหลังเล็กๆ ที่สร้างเองที่บ้านห้วยน้ำริน จังหวัดเชียง ใหม่ ซึ่งตอนนี้ก็ทรุดโทรมและกำลังจะย้ายไปอยู่ที่อำเภอหางดง ใกล้กับอุทยานแห่งชาติออบหลวง
ชีวิตยังเหมือนเดิม เราจะทำอย่างไรกับชีวิตของเราให้อยู่ต่อไปได้ เพราะเราสร้างเขามาแล้ว เมื่อก่อนเราเปิดหมวกทำงานหุ่นไปโดยไม่ได้ทำอย่างอื่น ตอนนี้เราก็เหมือนคนตกงาน แต่ทุกวันของเรายังโชคดีที่ตื่นมามีลมหายใจ สุขภาพยังแข็งแรง
"ปีหน้าถ้ามีโอกาสก็อยากไปในนามของคนไทยที่สมบูรณ์กว่านี้
รางวัลที่ได้มามันคุ้มตรงที่ว่าเรามีโอกาสได้พูด เสนอแนะความคิดเห็นให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้รับฟัง
และจะคุ้มค่าที่สุดเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เป็นรูปธรรม" หน่า ทรัพย์ทวี กล่าว
คำชี้แจงจากวัฒนธรรมและเทศบาลเชียงใหม่
หลังจากศิลปินหุ่นช่างฟ้อนเข้าพบ นายธีระ สลักเพชร รมว.วัฒน ธรรม หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาประ สานรับนโยบายพร้อมมีคำชี้แจงถึงปัญหาที่เกิดขึ้น
นายอารักษ์ สังหิตกุล ผู้อำนวยการสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย (สศร.) กระทรวงวัฒนธรรม ซึ่งเป็นหน่วยงานที่นายธีระมอบหมายให้เข้ามาดูแล กล่าวว่ายังไม่ได้หารือกับนายธีระในเรื่องขั้นตอนการสนับสนุน แต่พร้อมส่งเสริมตามที่กระทรวงกำหนด การที่ศิลปินจะเป็นที่นิยมหรือมีชื่อเสียงขึ้นมาได้ขึ้นอยู่กับประชาชน หากไม่เป็นที่นิยมก็จะกลายเป็นบันทึกเก็บไว้เฉยๆ ไม่เป็นที่จดจำ ขณะนี้ถือว่าคณะหุ่นช่างฟ้อนได้รับความนิยมจากประชาชนในระดับหนึ่งในการสร้างชื่อเสียงให้ประเทศ ทราบว่ามีศิลปินเช่นเดียวกับคณะหุ่นช่างฟ้อนอยู่อีกมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าศิลปินเหล่านั้นจะได้รับความนิยมทุกกลุ่ม ต้องดูว่าศิลปินกลุ่มนั้นมีความถูกต้องในด้านวัฒนธรรมความเป็นไทยหรือไม่
นางพีรญา มงคลนัฎ ผอ.กลุ่มส่งเสริมศิลปะและวัฒนธรรม จังหวัดเชียงใหม่ กล่าวว่า ทราบเรื่องที่คณะหุ่นช่างฟ้อนจะไม่กลับไปแสดงที่เดิมแล้ว เพราะได้ยกพื้นที่การแสดงให้เยาวชนที่ตีกลองสะบัดชัย คณะหุ่นช่างฟ้อนยังบอกว่าหากเป็นไปได้ต้องการจะทำพื้นที่ไว้แสดงเอง ซึ่งมันเกินกำลังที่สำนักงานวัฒนธรรมเชียงใหม่จะช่วยเหลือได้ ทางสำนักงานฯ ทำหนังสือถึงนายวีระ โรจน์พจนรัตน์ ปลัดกระทรวงวัฒนธรรม เพื่อให้ทางกระทรวงช่วยเหลือ และจะรายงานไปยังผู้ว่าฯ เชียงใหม่ให้รับทราบอีกด้วย
นายสุดชาย กรรณกุลสุนทร ที่ปรึกษานายกเทศมนตรีนครเชียงใหม่ กล่าวว่าเรื่องที่คณะหุ่นช่างฟ้อนไม่มีพื้นที่การแสดงบนถนนคนเดินนั้นเป็นความเข้าใจผิด เพราะที่ผ่านมาทางเทศบาลนครเชียงใหม่ดูแลอำนวยความสะดวกในการใช้พื้นที่ พื้นที่ในการแสดงของหุ่นช่างฟ้อนจัดว่ามากกว่าผู้ประกอบการรายอื่นๆ อีกทั้งนายกเทศ มนตรีก็มอบทุนให้จำนวนหนึ่ง ทางเทศ บาลทราบข่าวว่าคณะหุ่นช่างฟ้อนจะเดินทางไปประกวดหุ่นโลกที่สาธารณรัฐเช็ก แต่ไม่ทราบวันเวลาเดินทางและวันกลับที่แน่นอน ทำให้พื้นที่ที่หุ่นช่างฟ้อนใช้แสดงว่าง โดยคณะหุ่นช่างฟ้อนหายไปจากพื้นที่ 2 เดือน ตามกฎระเบียบการใช้พื้นที่ถนนคนเดินหากหายไปนานกว่า 3 สัปดาห์ติดต่อกันจะถือว่าผู้ประกอบการรายนั้นสละสิทธิ์ เรากำชับผู้ประกอบการแต่ละรายว่าหากไม่มาใช้พื้นที่ เมื่อกลับมาต้องแจ้งเทศบาลล่วงหน้า และแสดงตัวก่อนเวลา 18.00 น. หลังจากนี้ถือว่าสละสิทธิ์
ที่มา หนังสือพิมพ์ข่าวสด
http://www.matichon.co.th/khaosod/view_new...HdOeTB3TVE9PQ==
ขอบคุณข่าวทั้งหมด จาก cm108.com
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 2054 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย reporter
IP: Hide ip
, วันที่ 01 ก.ค. 52
เวลา 10:19:02
|
