กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
แองเจลินา ดูหนังออนไลน์ โจลีเป็นหนึ่งในดาราภาพยนตร์คนสุดท้าย แม้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฮอลลีวูดดูเหมือนจะไม่สามารถทำโครงการแฟชั่นที่จะแสดงให้เห็นได้ว่าทำไม ผลงานของเธอในบทมาเลฟิเซนต์ ราชินีผู้ชั่วร้ายจากเรื่อง "Sleeping Beauty" ของดิสนีย์ เป็นการตอกย้ำถึงความน่าตื่นเต้นและความสนุกสนานของเธอ โจลี่เล่นบทนี้เป็นครั้งแรกในภาพยนตร์เรื่อง " Maleficent " ในปี 2014 ซึ่งเป็นละครแฟนตาซีแอ็กชัน (แต่ใช้ CGI อย่างทั่วถึง) ที่จินตนาการเรื่องราวใหม่จากมุมมองของตัวละคร ท้ายที่สุดถือว่าเธอเป็นเหมือนการต่อต้านฮีโร่ที่ผันผวนซึ่งสร้างความคับข้องใจให้กับ ที่ดินมากกว่าคนร้ายตรงที่มีตัวตนเพื่อทำสิ่งชั่วร้ายและสิ้นฤทธิ์ โหนกแก้มเทียมที่คมกริบของเขา เขาที่สง่างาม และปีกที่อ่อนนุ่มของเธอ ดูเหมือนจะผุดขึ้นเองตามธรรมชาติจากบทบาทต่างๆ ที่โจลี่เล่น ก่อนที่เธอจะเลี้ยวซ้ายที่เฉียบขาดกลายเป็นบทบาทที่ไร้ศีลธรรมหรือศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นในช่วงกลางดึก โดยเฉพาะตัวละครในชื่อเรื่องของ HBO " Gia" และกบฏเหมือน Jack Nicholson ที่เธอเล่นในละครเรื่อง " Girl, Interrupted "" (ชนะรางวัลออสการ์ในกระบวนการ) เสียงพากย์ของมาเลฟิเซนต์ของเธอถ่ายทอดดาราหนังเก่า (โดยเฉพาะ Joan Crawford) และเธอก็ไม่เคยมีความสุขไปกว่าตอนที่ตัวละครพยายามปกปิดความเป็นแม่มดและล้มเหลว ผลสืบเนื่อง "Maleficent: Mistress of Evil" รีวิวหนัง ดูเหมือนจะเป็นส่วนเสริมที่สมบูรณ์แบบสำหรับภาพยนตร์เรื่องแรก เพราะมันสร้างขึ้นจากการปะทะกันระหว่าง Jolie กับดาราดังจากยุค 80 และ 90 อย่างMichelle Pfeiffer แต่เมื่อสร้างความขัดแย้งที่อาจลุกลามขึ้นนี้ และมีรายละเอียดเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นำเรื่องดังกล่าวมาสู่ศูนย์กลาง ขณะเดียวกันก็กระชับความสัมพันธ์ของมาเลฟิเซนต์กับออโรราลูกทูนหัวที่เป็นมนุษย์ของเธอ ( เอล ลี่ แฟนนิง ) ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลที่ได้คือความผิดหวังที่บดขยี้มากกว่าหนังแย่ๆ เสียอีก ต้นฉบับ แม้จะมีข้อบกพร่อง แต่ก็มีช่วงเวลาแห่งพลังดั้งเดิมและความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงสิ่งที่ขับเคลื่อนผู้คน คุณสมบัติที่ส่วนใหญ่ขาดที่นี่ ไฟเฟอร์รับบทเป็นราชินีอิงกริธ แม่ของเจ้าชายฟิลลิป ( แฮร์ริส ดิกคินสัน ) ราชวงศ์มนุษย์จากอาณาจักรใกล้เคียงที่ต้องการแต่งงานกับออโรร่า ออโรราและฟิลลิปมองว่าการรวมตัวกันที่กำลังจะเกิดขึ้นเป็น "สะพาน" ที่เข้าร่วมอาณาจักรมนุษย์และสัตว์วิเศษที่อาศัยอยู่บนทุ่งภายใต้การคุ้มครองของออโรราและมาเลฟิเซนต์ (สัมผัสถึง " เชร็ค " เล็กน้อย) น่าเสียดายสำหรับทั้งสองคน และสำหรับคนอื่นๆ ที่ Ingrith เป็นพวกที่เกลียดชังการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์—เป็นพวกคลั่งไคล้กระหายเลือดจริงๆ ความเกลียดชังระหว่างทั้งสองฝ่ายเต็มไปด้วยการอ้างถึงระบอบการเหยียดเชื้อชาติและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่คลุมเครือตลอดประวัติศาสตร์ เช่นเดียวกับวิกฤตชายแดนในสหรัฐอเมริกาในปัจจุบัน Ingrith โกรธจัดเมื่อสามีของเธอคือ King John ( โรเบิร์ต ลินด์เซย์ ) ขอให้เธอหยุด ไม่หยุดยั้งและประพฤติตนให้ดีที่สุดในระหว่างงานเลี้ยงอาหารค่ำที่ปราสาทของพวกเขา ฉากยาวที่ตามมาเป็นจุดสูงสำหรับนักแสดงทุกคน มีความเกลียดชังเพิ่มขึ้นแม้ว่าทุกคนที่เกี่ยวข้องจะพยายามสร้างสันติภาพ การเลือกทั้งหมดของ Ingrith นั้นทำให้ Maleficent ลุกเป็นไฟ ตั้งแต่การเสิร์ฟนกเหยี่ยว (ซึ่งต้องใช้สิ่งมีชีวิตที่มีปีกหนึ่งตัวในการกินอีกตัวหนึ่ง) ไปจนถึงการตกแต่งโต๊ะด้วยเครื่องใช้ที่ทำจากเหล็ก แต่ดูเหมือนสคริปต์จะไม่ค่อยเต็มใจหรือสามารถเพิ่มความตึงเครียดได้ทีละน้อย เพื่อให้เราได้ลิ้มรสจิตวิทยาของตัวละครและการแสดงที่เฉียบคมของนักแสดงเป็นส่วนใหญ่ และให้ความรู้สึกราวกับว่าภาคต่อของดิสนีย์พยายามเข้าถึงสิ่งที่ลึกซึ้งและเป็นจริงมากกว่าแค่เพียง เอาเงินจากคนที่ชอบหนังเรื่องแรก เว็บดูหนัง อาหารเย็นกลายเป็นหายนะทันทีที่นำไปสู่สถานะของสงครามที่เปิดกว้าง มาเลฟิเซนต์ติดต่อกลับกับเหล่าภูตผีที่เคยอาศัยอยู่อย่างเปิดเผยทั่วโลก จนกระทั่งความเกลียดชังและความรุนแรงของมนุษย์ผลักดันพวกเขาให้อยู่ใต้ดินอย่างแท้จริง ที่ซึ่งพวกเขาอาศัยอยู่ในถ้ำและอุโมงค์หลายชุด ฉากระหว่างมาเลฟิเซนต์และสัตว์มีปีกที่สูญหายของเธอถูกแสดงโดยผู้สร้างภาพยนตร์อย่างโจอาคิม รอนนิงผู้ กำกับร่วมเรื่อง "Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales" โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้าสู่อาณาจักรของมาเลฟิเซนต์เป็นเวลานานผ่านอุโมงค์ที่คดเคี้ยว แต่เมื่อพวกเขามารวมตัวกัน พูดคุยถึงความคับข้องใจและแผนงานต่างๆ ภาพยนตร์เรื่องนี้เริ่มรู้สึกเหมือนเป็นหนึ่งในเคเบิลที่มีงบประมาณมหาศาลหรือสตรีมแฟนตาซีที่มีเงินมากกว่าจินตนาการ Ed Skreinสร้างความประทับใจอย่างมากในฐานะตัวละครที่มีเหตุผลและระมัดระวังตามลำดับและเป็นคนหัวร้อนของกบฏ เวทีนี้มีไว้สำหรับการปะทะกันของกองทัพ โดยสิ่งมีชีวิตที่มีปีกพยายามหาวิธีเจาะปริมณฑลที่มีหน้าไม้ขนาดใหญ่ซึ่งบรรจุด้วยสลักเกลียวเหล็กป้องกันไว้ สงครามครั้งสุดท้ายให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเทศกาลทำร้ายร่างกายของ Marvel CGI หรือตอนการต่อสู้ของ "Game of Thrones" มากกว่าสิ่งใดในแคนนอนอนิเมชั่นดั้งเดิมของดิสนีย์ และการเป็นผู้นำใช้เวลามหาศาลไปกับการวางอุบายในศาล (รวมถึงคำถามที่ว่า ตัวละครหลักถูกวางยาพิษและโดยใคร) ที่อาจมีประโยชน์มากกว่าในการพัฒนาตัวละครเหล่านี้ต่อไป ที่แย่ไปกว่านั้น เรื่องราวดูเหมือนจะไม่สามารถจัดการกับประเด็นที่เป็นประเด็นในการหยิบยกขึ้นมาได้ การเหยียดเชื้อชาติของ Ingrith (เผ่าพันธุ์-นิยม?) ทำให้เธอเป็นวายร้าย คนหนึ่งดูเหมือนจะโกรธด้วยความโกรธ แต่เรารู้จากชีวิตจริงว่าถึงแม้เราจะเกลียดคนที่ถือความคิดเหล่านี้ พวกเขาก็ยังเป็นสมาชิกของครอบครัว และนั่นทำให้ พลวัตในครัวเรือนนั้นซับซ้อนและเจ็บปวดสำหรับคนอื่นๆ ภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ความคิดเพียงเล็กน้อยกับสิ่งที่ทำสงครามกับฟิลลิป ซึ่งแม่ของตัวเองเป็นสถาปนิกของการปะทะกัน และมีเพียงออโรราที่คิดมากขึ้นอีกเล็กน้อย ซึ่งดูเหมือนจะค่อนข้างเร็วที่จะยอมรับว่าแม่อุ้มบุญที่เลี้ยงดูและปกป้องเธอต้องถูกพรากไป ออกจากภาพเพื่อประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่าหรือเพื่อให้งานแต่งงานดำเนินต่อไปได้ (เป็นที่ชัดเจนว่า Ingrith ต้องการให้งานแต่งงานดำเนินต่อไปเพื่อที่เธอจะได้มีข้อแก้ตัวในคำพูดของ Kurtz ใน " เกิดอะไรขึ้น? ในบางจุดเราอาจจะได้เรื่องราวทั้งหมด แต่ดูเหมือนว่ากรณีที่มีการดัดแปลงสถานที่ให้บริการโดยหวังว่าจะสามารถดึงดูดกลุ่มประชากรที่กว้างขึ้น (เช่นเด็กผู้ชายที่บางครั้งรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเรื่องราวเน้นเรื่องการแต่งงานมากเกินไป ความรัก ครอบครัว และทุกสิ่ง) บทภาพยนตร์เรื่องนี้ให้เครดิตกับนักเขียนเรื่อง Beauty and the Beast ลินดา วูลเวอร์ตันและทีมงานของ มิชา ฟิตเซอร์แมน-บลู และโนอาห์ ฮาร์ปสเตอร์ และการจัดวางก็บ่งบอกว่าคนหลังเขียนบทเดิมใหม่ แต่ไม่ว่าอัตราส่วนของความคิดที่ดีกับแย่จะเป็นอย่างไร และไม่ว่าแต่ละบิตจะมาจากไหน ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือภาพแฟนตาซีแบบไลฟ์แอ็กชันที่ไม่ธรรมดาเป็นส่วนใหญ่ การผสมผสานของพื้นผิวและสี และการเคลื่อนไหวของกล้องที่ซ้ำซากจำเจ (เช่น การเปิด "ช็อตด้วยเฮลิคอปเตอร์" " โบยบินเหนือดินแดน ซึ่งหนังเรื่องอื่นๆ แบบนี้จะเริ่มต้นขึ้นอย่างแน่นอน) การออกแบบตัวละครก็ไม่สดใสเช่นกัน: สัตว์ฮิวแมนนอยด์ ตัวละครตาโตที่ "น่ารัก" ที่ดูเหมือนเป็นแบบจำลองของสัตว์ป่าในฮายาโอะ มิยาซกิ และผู้อยู่อาศัยในหุบเขาลึกลับน่าขนลุกที่น่าขนลุกซึ่งมีลักษณะเหมือนมนุษย์ ล้วนไม่มีจุดประกายของบุคลิกภาพ ที่อนิเมเตอร์ในโรงเรียนเก่าของดิสนีย์สามารถผลิตได้ด้วยปากกาและหมึก ( อิเมลดา สทอนตัน , เลสลีย์ แมนวิลล์ และวัดจูโนที่เล่นเป็นแฟรี่ดีๆ สามคนที่ทำตัวเหมือนหนูใน "Cinderella" ดูเหมือนยางและของเล่นมากกว่าในภาคแรก) ที่เลวร้ายที่สุด ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่สามารถให้ Jolie เป็นดาราจักรกลที่เธอคู่ควรได้อย่างเต็มที่ โดยจำกัดเวลาหน้าจอของเธอให้เข้ากับตัวละครใหม่ๆ ที่ไม่น่าสนใจเท่า และถ่ายทอดความสัมพันธ์ที่สำคัญที่สุดของเธอกับออโรร่ามากขึ้นเรื่อยๆ ในบทสนทนาที่ไม่ใช้แล้วและเศษเสี้ยวของ ชวเลขภาพ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ที่น่าสะพรึงกลัวและเข้าใจผิดกับลูกสาวของเธอระหว่างงานแต่งงานของเธอควรเป็นหัวใจของภาพ ไม่ใช่แผนการย่อยของโทลคีนและการวางกลยุทธ์ทางทหารทั้งหมด มีบางช่วงเวลาที่น่าประทับใจ เช่น การปรากฏตัวครั้งแรกของฟิลลิป ซึ่งล้อมรอบด้วยม่านตาชั่วคราวของออโรราที่สวมมงกุฎของเธอ และการแลกเปลี่ยนรูปลักษณ์ระหว่างออโรรากับแม่ของเธอในจุดสุดยอด แต่ทุกอย่างกลับรู้สึกเร่งรีบและถูกพิจารณาอย่างไม่เหมาะสม เหมือนนิทานที่ผู้ใหญ่เล่าให้เด็กฟัง' สนับสนุนบทความคุณภาพโดย https://ihdmovie.com เว็บหนังออนไลน์อันดับหนึ่งในไทย
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
